(anoniem ingezonden door “Meneer de Uil”)
Dag lieve kijkbuiskindertjes,
De derde dag van kvw begon zoals gebruikelijk met het verzamelen van de groepjes (alweer, ja alweer). De jongste deelnemertjes hadden een flinke wandeling voor de boeg! Zij moesten met hun korte beentjes namelijk helemaal naar Anno ’54 toe lopen, en uiteraard ook weer helemaal terug. Door het warme weer was dit best een lastige opgave maar gelukkig kwam iedereen goed op de eindbestemming aan. Er quizvragen gesteld, levend boter-kaas-en-eieren gespeeld en er werd een echte dancebattle gehouden! In de ochtend trokken de meiden aan het langste eind en in de middag was een gelijkspel de uitkomst, heb ik gelezen in de Fabeltjeskrant.
Terwijl er bij Anno ’54 flink gebattled werd tussen de jongens en de meisjes, waren de collega-onderbouwers een flink sportcircuit aan het afleggen. Er werd gekaart in de saloon, domino gespeeld met een luchtkussen, totempalen en andere bouwwerken werden gemaakt, er werden blikjes beschoten en natuurlijk werd er zoals elk jaar weer een groepsfoto gemaakt!
Terwijl er door de kleinsten stevig gesport en intensief gebattled werd waren de oudste kvw-leden druk op zoek naar indianen en letters in het Venrayse dorp. Soms waren ze echt goed verstopt. Zelf heb ik wel 5 keer rond moeten vliegen om alles goed te kunnen bekijken en het was een mooi schouwspel om al die groepjes vanuit de lucht te mogen bekijken en tot mijn grote geluk zag ik dat de kijkbuiskindertjes en hun leiding op tijd pauze namen om goed te drinken. Want dat is natuurlijk enorm belangrijk op zo’n warme dag!
Na de middagpauze ie werd er door de groepen 5, 6 en 7, flink creatief aan de slag gegaan. Er werd geschminkt, geknutsel maar het belangrijkste van die middag was toch wel het mooi aangelegde waterspel. Bijna alle kinderen en vrijwel alle leiding kwamen niet droog uit deze strijd, maar dat was natuurlijk ook niet zo heel erg. Zelf had ik ook graag een verfrissend verenpak gehaald.
Toen eenmaal al het water weer een beetje verdampt was en ook de onderbouwers weer op het terrein aangekomen waren, was het alweer tijd om met de papa’s en de mama’s naar huis te gaan. Het zal wel overbodig zijn, want na zo’n warme intensieve dag zal de slaap hard nodig zijn, maar toch; oogjes dicht en snaveltjes toe! Welterusten!