(anoniem ingezonden door “Meneer de Uil”)
Hallo lieve kijkbuiskindertjes,
Rond de klok van half negen zat ik alweer op mijn tak heerlijk in het zonnetje te wachten op de eerste leiding en kindertjes. Voordat ik het wist was het terrein alweer gevuld. Het was vandaag dag drie van kindervakantiewerk 2015.
De jongste kindertjes waren vandaag sportief gekleed maar waarom? Dat was voor mij de vraag, maar het werd me al vrij snel duidelijk. Al snel na aankomst van alle kindertjes werd er omgeroepen dat de groepen 3/4 naar de zandvlakte moesten voor de sportdag. Er werd fanatiek gesport, er werd gevoetbald, gekorfbald, gevolleybald, gehandbald en gerend op het springkussen. Ook was er een bijzondere sport die ze hebben uitgeprobeerd, waterpolo zonder water. Alle kindertjes kregen mooie waterpolomutjes op zodat je kon herkennen bij wie je in het team zat. Maar er stond nog een nieuwe sport op het programma, jeu de boules. De strijd zat er goed in, de kindertjes lieten hun spierballen zien. Want zij wilden de zware bal het liefst zo dicht mogelijk bij het kleine balletje hebben. Het springkussen was favoriet. De kindertjes kregen een band om de buik met daaraan een elastiek. Na het startsein moesten ze zo hard rennen als ze konden om het klittenbandkussentje zover mogelijk op de puntenliniaal plakken. Hoe zwaar het ook was, ze haalden alles uit de kast. Ondanks de warmte ging iedereen er voor de volle 100% voor.
De oudere kindertjes bleven in de ochtend op het terrein van de Bouledrome. Zij begonnen met creatief. Er werden mooie werkjes gemaakt. Er werden dieren geknutseld de een nog mooier dan de ander. Naast deze zelf gemaakte dieren waren er ook echte dieren op het terrein. De kindertjes hadden de mogelijkheid om met de diertjes te knuffelen. Er waren nog vele andere activiteiten te doen, zand kleuren, dromenvangers maken, een vogelverschrikker maken, mooie werkjes maken met strijkkralen. Naast de knutselactiviteiten was de ranja koe en cakejes versieren favoriet.
Na de pauze gingen de oudere kindertjes naar het dorp voor de vossenjacht. Ze liepen vol enthousiasme door het dorp op zoek naar de vossen. Ook zat Kaatje van Weiland verstopt. Maar of iedereen haar heeft kunnen vinden dat weet ik niet. Bij iedere vos kregen ze een letter met deze letter moest een zin gevormd worden.
En toen was het alweer 16.00 uur, tijd om naar huis te gaan.
Slaap lekker allemaal en zoals jullie weten, oogjes dicht en snaveltjes toe.
Tot morgen!